İşte yeni bir çıkmaz sokak...
Beynimin içinde oluşturduğum tüm oluşumların kapılarını açıp tamam buradan çıkarım dediğim anda tekrar geri dönüp başladığım noktada buluyorum kendimi...
Bil artık nereden çıkacağını;
Kendime olan tahammül sınırlarını çoktan aşmışım...
Her şey birbirine karışmış sıra yok, öncelik yok, sonralık zaten ...
Ya ne var ne yok yerle bir edip harabeye döndürüp geriye ne kaldıysa toparlayıp çıkılacak yada ne varsa tek tek büyük bir sabırla onarılmaya çalışılacak...
işte bu noktada tahammül sınırları devreye giriyor.
Belki sabır gösterebilirim, katlana da bilirim ama bunlar değil ki sorun...
Artık zaman yok bende;
Bunları uygulayacağım zamanım tükenmiş içeride bir yerlerde...
Dönülmez akşamın ufkundayım vakit çok geç
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç...(:
