Neden doymaz insanoğlu kırıp dökmeye,
Neden hep en deger verdiklerin aslında sana en degersizmişsin gibi davranır.
Sen ne kadar incinmesin diye uğraş verirken onlar bunun farkına bile varmazlar.
Sen uğraştıkça çamura saplanmış hissedersin kendini...
Ama saplanmışsın bir defa her yerine bulaştırmışsın temizlemek için uğraşırken;
Değer görmek için mi değer vermişsin peki! diye dönüp kendine sorarsın arada hep kusuru kendinde ararsın...
O yeter ki sakin olsun ki sende sakin olabilesin diye ses çıkarmaz olursun bazende...
Peki bu sessizlik ne kadar sürer yada ne kadar sürmeli;
Öyle bir an gelir ki artık kendine bile cevap veremez duruma gelmişsin.
İçinde tarifsiz bir boşluk!
Neyim var diye düşünür ne olduğunu bir türlü anlayamazsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder